ALİ ÇOKYİĞİT
Çocukluğumda eskiler, “İhtiyarlayınca İnsanın Gözü Toprağa Bakar Olur..” derlerdi de pek mâna veremezdim..
“Yürü Yalan Dünya yürü.. Sultan Süleyman’a Kalmayan Dünya..” benzeri sözlere aşina olmaya başladık zamanla..
Genç ölümlerine daha az rastlarken, akranlarımızın da bu alemden göçtüğüne sıkça şahit oluyoruz..
“Gençler Ara Sıra, Yaşlılar Sıra Sıra” sözünü işitip ezberleyeli yirmi beş sene oldu..
İnsan uzun müddet aynı şehirde yaşayınca, çevredeki insanları uzaktan da olsa tanımaya başlıyor. Bazılarıyla merhabalaştığımız da oluyor..
Yürüyüşe çıktığımda yaşlı çiftlerden birisinin artık olmadığını fark edip üzülüyorum. Bir müddet sonra ise ikamet ettikleri evin panjurlarının tamamen kapalı ve hiç açılmadığı gerçeği ise daha bir hüzünlendiriyor insanı..
Fazla bir zaman geçmeden ya bir emlakçının “SATILIK” ilanı, ya da satın alan genç bir çiftin başlattığı tadilat çalışmaları..
Demem o ki dostlar,
İnsan yaş almaya başlayınca, sadece hayata, olaylara ve insanlara bakışı değil, ağzının tadı da değişiyor..
Gayri ihtiyari de olsa zaman zaman Cahit Sıtkı Tarancı’nın, “Neylersin Ölüm Herkesin Başında” dizelerini terennüm ediyorum..
Henüz Yunus Emre’den …
“Biz Bu Elden Gider Olduk..”
demeye başlamadık ama,
Allah’tan, tüm dost ve kardeşlerime, ağabeylerime, hayırlı, sağlıklı, bereketli ömürler dilerim..
Allah hiç kimseyi eş, evlat-torun acısıyla sınamasın…
~ ALİ ÇOKYİĞİT ~
BOKS ANTRENÖRÜ