0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bir danışmanlık şirketinin bekleme salonunda bir baba ve oğlu oturuyorlar. Üzgün ümitsiz… Psikolog hanımla görüşme sıraları geldiğinde önce baba görüşmeye alınıyor. Ve ıstırapla söze başlıyor. “Oğlum okulunda çok başarısız. Hiç öğrenemiyor. Birçok uzmanla görüştük en sonunda %70 öğrenmeye kapalı olduğu tespit edildi. Son çare size geldik. Zihninde büyük bir problem var. Ne olur yardımcı olun.”

Psikolog babayı ayrıntılı olarak dinledikten sonra öğrenciyle görüşüyor. Pek çok uygulamalar yaptırdıktan sonra anlıyor ki çocuğun zihni kapasitesi aslında çok yüksek. Şaşılacak bir durum. Biraz aile ile görüştükten sonra öğrencinin zihnini öğrenmeye neden kapatmış olduğunu anlıyor. Zihni bloke eden sebep: Huzursuzluk…

Öğrenciyi bir kenara bırakıp tamamen aile üzerinden danışmanlığını sürdürüyor. Gerçekten aile huzursuzluğu oldukça ilerlemiş boyutta olduğundan huzur tesis edici tavsiyelerde bulunuyor. Baba önce ne ilgisi var diyerek itiraz etse de stresin zihin üzerindeki olumsuz etkisi kendisine açıklandığında ikna oluyor. Ailece “huzur” ortamı oluşturmaya çalışıyorlar. Daha o dönem bitmeden oğulları okulda derece öğrencisi oluyor.

Geçen yıl yaşanmış olan bu olay; zihin aktivasyonunun temel mayasının huzur duygusu olduğunu göstermiyor mu? Niçin aile sistemi kuruluyor dersiniz?

Aile sistemi gerçekten çok büyük bir kıymettir. Aile sisteminin hedeflerinden biri de olumlu ve yüksek duyguları tesis etmektir. Sanki kişinin en büyük ihtiyaç duyduğu güzel duyguların üretim merkezidir aile. Sevgi değerlilik huzur adalet şefkat güven gibi… Fakat zihin dünyamızın tetiklenmesinde ve etkin olarak çalışabilmesinde huzurun ayrı bir yeri vardır.

Huzur öyle ilginç bir duygu ki; aile ortamında otomatik olarak yaratılır. Aile fertlerine düşen görevse sadece onu bozmamak huzur yıkıcılarından uzak kalmaktır.