Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde küçük bir köyde bir çocuk yaşarmış. Bu çocuğun güzelliği tüm köyün dilindeymiş. Nar kırmızısı dudakları, al al yanakları ve zeytin gibi kara gözleriyle bir görenin bir daha göresi gelirmiş. Evin tek çocuğu olan bu güzel bebeğin adı Mercanmış.

Annesi onu görür görmez güzelliğinden bu ismi vermiş. Öyle ki hem güzelliği hem de isminden dolayı çoğu kişi onu kız sanıyormuş. Mercan büyüdükçe güzelliğinden hiçbir şey kaybetmemiş. Büyüdükçe daha da güzelleşmiş. Ayrıca çok da iyi huylu ve tatlı dilli bir gençmiş. İnsanlara sürekli yardım edermiş. Gittiği her yerde güzelliği yüzünden dikkat çekiyormuş ve herkese ona çok ilgi gösteriyormuş. Mercan bu ilgiden çok memnunmuş. Çünkü her istediği oluyormuş. Güzel bir ilkbahar gününde Mercan köyün ormanında yürüyüşe çıkmış. O kadar uzun yürümüş ki artık çok yorulmuş ve susamış. İlerde çalılıkların arkasında bir dere görmüş.

Hem su içmek hem de biraz dinlenmek için derenin oraya gitmiş. Suya tam eğildiğinde kendi yansımasını görmüş. O anda gözlerine inanamamış. Kendi güzelliğini ilk defa o zaman bu kadar net bir şekilde fark etmiş ve kendi güzelliğinden çok etkilenmiş. Fakat bu güzellik onu çok korkutmuş. Çünkü güzelliğini kaybetmek istemiyor. Başına bir şey gelmesini istemiyormuş. Kendi güzelliğini fark ettikten sonra Mercan’ın davranışlarında huyunda suyunda bir değişiklik olmaya başlamış. Güzelliğini korumak isterken bambaşka bir insana dönüşmüş. İstediği kadar kötülük yapıyor fakat kimse onun yaptığını düşünmüyormuş.

Çünkü köydekilere göre bu kadar güzel bir çocuk kötülük yapmazmış. Kötülük her zaman çirkinlere ait bir özellik gibi düşünülürmüş. Mercan da bu durumu kullanarak istediği gibi davranıyormuş. Hırsızlık yapıyor, kötü davranıyor ve insanları aşağılıyormuş. Mercan, her gün o dereye gidiyor kendi güzelliğini saatlerce izliyormuş. Fakat her geçen gün Mercan güzelliğini kaybetmeye başlamış. Aslında Mercan aynı güzellikteymiş. Ama o kendini her zamankinden daha çirkin görmeye başlamış. Çirkin gördükçe de daha da hırslanmış ve daha çok kötülük yapmaya başlamış.

Güzelliğini de bu kötülüklerin kılıfı olarak kullanıyormuş. Fakat sonunda yapılan kötülüklerin sahibinin Mercan olduğu ortaya çıkmış. Artık Mercan köylülere çok sıradan hatta çok çirkin gelmeye başlamış. Eskisi kadar ilgi duyulmamaya başlamış. Mercan da bu yüzden hep güzelliğini suçlamış. O günden sonra Mercan kendini kontrol edemeyen kötü biri olmuş. Artık dereye gitmiyor kendini izlemiyormuş.