“Yitirilince güneş
Esmer bir bulutun gölgesinde
düşmesin yüreğine
hüznün bakır çalığına dönen sancısı
hayatı sen yeşerteceksin
unutma.”
Yeniden Diril Şiirlerle
Bu kent öldürüldü diyorlar. Bahar gelmez diyorlar.Onun için intiharların sayısı artıyor. Onun için çoğalıp duruyor fahişelik.
Ölümler kanıksandı bak diyorlar.
Sen düşünme başkaları düşünür senin için diyorlar.
Öyleki yaşananlar olay bile sayılmıyor artık.
Öyleki hayaletler geziyor sokaklarda, caddelerde ve evlerde.
Diyorlar ki be kent öldürüldü. Kurşuna dizildi gece yarısı…
Ama ben inanmak istemiyorum. Bıkmadan usanmadan yazmaya ve kavgaya devam edeceğim.
Sımsıcak bir şey kalmıştır daima.
Belki bir eşkıya türküsü belki yaşlı bir ozan; dağ rüzgarıyla, teline vurduğu sazında yaralarımızı sarıp sarmalayarak yeniden hazırlıyordur bineceğimiz beyaz atları .
Anadoluyu dört nala bir uçtan bir uca geçelim diye.
Hayatın gerçekleri çok acı verir. Gerçekler karşısında nutkun durur. Söylemek söz, kelime edecek dil bulamazsın.
Gerçekler acı olsada, isyan ateşi yüreğinde kaybolmayan onlarca insan var. Korkuyu yenerek yeniden dirilişin sembolü olurlar.
Yüreğir gerçeği tam tamına otuz yıl oldu, gözler önünde. Korkuyu yenmek istemeyenler kaybettiler.
Biz yüreğimizde yanan isyan ateşiyle Yüreğirde yeniden destan yazacağız. Hasretin yangını bitecek.
Biz geliyoruz.
Yeniden diril diyen şiirler de.