0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

ADNAN DENİZ
EĞİTİMCİ/YAZAR

Mahallemize uğradım geçenlerde bir gün. Geçmişi yad ettik arkadaşlarla…

Gençliğimizi burnumuzda tüttürdük. Birlikte büyüdüğümüz arkadaşlarımızı gördük. Hem sevindik hem üzüldük bizden yana.

Sevindik , çünkü geçmişi yad ettik akranlarımızla. Üzüldük çünkü yaşlanmıştık ve artık son demlerine gelmiştik hayatın. Çoğu arkadaşlarda zaten haber vermeden çekip gitmişlerdi.

Gidenlerin ardından seni hiç unutmayacağız diyorlar ya! Siz onlara aldırmayın. Tercübe ile sabitmiş, çok çabuk unutuyorlarmış, öyle diyorlar arkadaşlar.

Mahallede gördüğümüz gençler çok tanıdık geldiler bizlere. Ama onlar bizleri hiç tanımadılar. Ya arkadaşlarımızın birilerinin torunlarıydı ya da birilerinin kızları, oğulları. Çünkü bir yerlerden birbirlerine benziyorlardı insanlar, bizleri hiç yanıltmıyorlardı.

Geçenlerde bir gün mahallemize uğradım.

Hiç tadı tuzu yoktu geçtiğimiz yolların evler yaşlanmışlardı. Bizleri büyütenler arkamızda değildiler çünkü gelemeyecek yerlere gitmişlerdi. Bizden mahallede kalanlar yapayalnızdılar. Kurduğumuz hayaller patlamış bir balon gibiydi paramparça. Hayatın tadı tuzu kalmamıştı ve bütün sevdiklerimiz bizleri bırakmışlardı.

Bu mahallede başlamıştı hayallerimiz,umutlarımız ve ilk heyecanlar. Ama işte hepside boştular. Gözleri toprağa bakıyordu insanların. Evleri köhneleşmişti. Yaşananlar çoktan yaşanmış göçenler göçmüştü. Şimdi anlaşılmıştı,herşey birer oyundu. Rolü biten gerilerden seyrediyor ve sonra rolü biten çok uzaklara gidiyordu.

Mahallemize uğradım geçenlerde bir gün. Arkadaşlarımızla oynadığımız oyunları anlattık birbirlerimize ve sonra tiyatro sahnesinde kimler oynuyor, nasıl oynuyor onlarla çok laf ettik. Sonra son olarak dede rollerimizi oynamak üzere hepimiz biryerlere dağılarak gittik.