Dilimiz 1

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

SAHİP ÇIKALIM

Türkçe de büyük ses uyumu kural diye bir kural vardır. Kural şu; Türkçe’ de kalın sesli heceyle başlayan bir kelime kalın sesli ile biter, ince sesli ile başlayan ise ince sesli ile biter. Bütün Türkçe kelimeler bu kurala uyar ancak; Bu kurala uyan tüm kelimeler Türkçe demek değildir.
Sevgili okur amacım dilbilgisi dersi vermek değil ama bir hususa ayna tutmaktır. Bu hususta bir gayret göstermezsek güzel Türkçemiz katledilmektedir. Sizlere bu yazımda ana kelimesiyle ilgili bazı hususları bilgilerinize arz edeceğim.
Ana kelimesi öz Türkçe bir kelimedir dikkat ettiğimizde kalın sesli ile başlamış, kalın sesli ile bitmiştir. Bir soru gelmektedir aklıma. Anne kelimesi acaba ana kelimesi yerine geçebilir mi? Biraz kafamızı kurcalayarak bunu irdeleyelim.
Neden her zaman ana yol deriz anne yol demeyiz. Anavatan der anne vatan demeyiz, ana sayfa dere anne sayfa demeyiz. Canımız yanınca oy anam deriz de oy annem demeyiz. Neden? Ana yasa der, anne yasa demeyiz? Neden Anadolu deriz de anne dolu demeyiz? Bu örnekleri çoğalmak mümkündür ve çok örnek mevcuttur.
Anne kelimesini yapı yönünden baktığımız zaman yukarıda söylediğimiz bürük ses uyumu kuralına uymadığını görürüz ve aynı zamanda bir harf daha fazla olduğunu görürüz.
Şimdi bazı okur bunu bileceğinde ne var diyecektir. İlköğretim öğrencileribile bilir diyebilir. Elbette bilir, bilmesi de gerekir. Bilgi davranış haline gelmemişse nazari bilginin pek önemi yoktur. Günümüzde insanımızın ister kentli ister köylü olsun %80 inin anne kelimesini kullandığı bilinmektedir. Hatta ve hatta ana diye hitap eden insanlara kaba insan gözüyle bakılmaktadır.
Şimdi hepimize düşen görev şudur; Sözde kibarlaşmak adına dilimizi katletmeyelim. Kelimeleri doğru konuşalım, doğru yazalım. Anlamını bilmediğimiz kelimeleri istisna bile kullanmayalım.
Tam candan söylenen ana kelimesinin yerinme batı dillerde “anne” kelimesin çağrıştıran kelimeyi kullanmayalım. Hem bir harf fazla söyleyerek çenemizi yormayalım hem de güzel “ana”mızın yerine çirkin ve kaba “anne” kelimesini kullanmayalım.
Anamızın yerine kimseyi ikame etmeye alışık bir millet değiliz. Yurdumuzda eşi ölen ve evlenen kişilerin çocuklarının %90 uyum sağlayamadığı bir sosyal olgudur. Biz bir milletiz ki; Sevdiğimizin yerine birini ikame etmekte çok zorlanırız. Şu eşitliği hiç unutmayalım,
DİL=KÜLTÜR=MİLLET, Dil ve Kültür birliği bir milletin ortak özelliklerdendir.
Sonuç olarak; Kendimizi Türk hissediyorsak Türkçe konuşalım, Türkçe okuyalım, Türkçe yazalım. Gerisini TÜRKÇE isimli şiirden okuyalım.

TÜRKÇE

Türkçe konuşurum, Türkçe dinlerim,
Türkçesiz bir zaman geçmez günlerim,
Türkçe ah ederim, Türkçe inlerim.
Türkçe ana dilim, Türkçe ak sütüm.Türkçe düşünürüm, Türkçe yazarım,
Türkçe öfkelenir, Türkçe kızarım,
Türkçe muzdarip im, Türkçe bizarım
Türkçe ana dilim, Türkçe ak sütümTürkçe sevdalanır, Türkçe coşarım,
Türkçe emeklerim, Türkçe koşarım,
Türkçe söylenirim, Türkçe yaşarım
Türkçe ana dilim,Türkçe ak sütümTürkçe hüzünlenir, Türkçe ağlarım,
Türkçe gevşetirim, Türkçe bağlarım,
Türkçe törenlerim, Türkçe yuğlarım,
Türkçe ana dilim,Türkçe ak sütüm
Türkçedir mehtabım, Türkçedir ayım,
Türkçedir eniştem,Türkçedir kayın,
Türkçedir emicem, Türkçedir dayım,
Türkçe ana dilim,Türkçe ak sütüm.

Türkçe karanlığım, Türkçe ışığım,
Türkçe ana dilim ona aşığım,
Türküm Anadolu benim beşiğim,
Türkçe ana^ilim, Türkçe ak sütüm

Oğuzsoylum Türküm, Türkçedir dilim,
Türkçedir gül bahçem, Türkçedir gülüm,
Türkçedir varlığım, Türkçedir ölüm,
Türkçe ana dilim Türkçe ak sütüm,