ASKERİ İDARİ TEŞKİLAT
Osmanlı Devleti önce Beylerbeyilik veya Eyalet denilen birimlere ayrılmıştır. Beylerbeyilikler daha alt birim olarak sancaklara, sancaklarda tımar nahiye (Kaza)’lerine ayrılmıştır.
Osmanlı Devleti’nde taşra teşkilatı üç bölümden meydana gelmekteydi:
a) Merkeze Bağlı Eyaletler (Saliyanesiz Eyaletler) :
Tımar sisteminin uygulandığı eyaletlerdir. Bu eyaletler dirliklere ayrılır, maaş karşılığı asker ve görevlilere verilirdi. Rumeli, Erzurum, Budin, Karaman, Sivas, Dülkadr, Halep ve Şam saliyanesiz eyaletlerdendir.
b) Özel Yönetimi olan Eyaletler ( Saliyaneli Eyaletler):
Tımar sisteminin uygulanmadığı eyaletlerdir. Buralardan yıllık bir vergi alınıyordu. Vergiler iltizam usulü ile yıllık olarak alınırdı. Bu gelirlerden beylerbeyi, sancakbeyi ve asker maaşları ödenir, kalan kısmı ise hazineye girerdi. Mısır, Habeş, Yemen, Trablusgarp, Tunus ve Cezayir özel yönetimi (Saliyanesiz) olan eyaletlerdendi.
c) Bağlı Hükümet ve Beylikler (İmtiyazlı Eyaletler):
İçişlerinde serbest, dışişlerinde merkeze bağlı eyaletlerdir. Yöneticileri, halkın seçimi ve padişahın onayı ile belirlenirdi. Hicaz dışındakiler vergi ve asker göndermek zorundaydılar. Eflak, Boğdan, Erdel, Kırım ve Hicaz bu eyaletlerdendir.
NOT: Eyaletlerin başında beylerbeyi bulunuyordu. Eyalet içinde beylerbeyinin bulunduğu sancak paşa sancağı adıyla anılırdı. Beylerbeyi Divan-ı Hümayunun küçük bir kopyası olan “Eyalet Divanı”nın başıydı.
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.