0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

1912 yılında Moskova’da D.Burliuk, Aleksandr Krutçenykh, V.Mayakovski, V.Hlebnikov tarafından yayınlanmıştır.

Biz, çağımızın yüzüyüz. Çağımızın av borusu, sözcükler sanatında bizimle ses veriyor. Geçmiş daracıktır. Akademi ve Puşkin, hiyerogliflerden daha anlaşılmazdır.

Puşkin’i, Dostoyevski’yi, Tolstoy’u vb.ni, çağdaşlık gemisinin bordasından fırlatıp atmak gerekir. İlk aşkı unutmayan, sonuncusunu da yaşayamaz. Kim, son aşkını, güven içinde, Balmont’un ıtırlı baştan çıkarıcılıklarına götürür? Acaba bugünün yağız ruhunu yansıtanlar onlar mı? Hangi, alçak, cengaver Briusov’un siyah frankındaki kâğıttan zırhı yırtmaktan korkacak? Sakın bilinmez güzellikleri yansıtıyor olmasın. Sayısız Leonid Andreev’lerin yazdığı kitapların pis sümüklerine değen ellerinizi yıkayın. Bütün bu Maksim Gorki, Kuprin, Blok, Sologub, Remizov, Averçenko, Çerny, Kuzmin ve Bunin’lerin ve benzerlerinin, ırmak kıyısında bir evden başka şeye gereksinimleri yok. Kaderin, terzilere layık gördüğü ödüldür bu. Bunların hiçliğini, gökdelenlerin tepesinden seyrediyoruz.

Şairlerin şu haklarını kutsamayı buyuruyoruz:

Sözcükler ve keyfe bağlı üretimle (Yenilik-sözcük), söz dağarcığını oylum olarak büyütmek.

Şairlerin, kendilerinden önceki dile, önüne geçilmez bir kin duymaları.
Sizin, beş paralık bir şan şöhretin çalı çırpı süpürgelerinden yaptığınız çelengi, iğrenerek başlarından çıkarmaları.

Bir ıslık ve kızgınlık denizinin ortasında, biz sözcüğünün kayasına tutunmaları.
Ve şimdilik, şiirlerimiz Siz’in Sağduyunuzun ve Sağbeninizin pis damgasını taşısa da, bu şiirlerde, Özgeçerliliği (özerkliği) olan Söz’ün Gelecek Yeni Güzelliği’nin şimşekleri, ilk olarak daha şimdiden titreşmektedir.