İskandinavyalılar birçok tanrıya tapıyorlar*dı. Ayrıca cinler, ayaz ve ateş devleri gibi tuhaf ve güçlü yaratıklara da inanıyorlardı. Yaklaşık İS 1. yüzyılda Avrupa’nın kuzeyinde yaşayan Germenler tanrılarına, kutsal saydık*ları korularda taparlardı.
Bazı ağaçlarda tanrısal özellik bulunduğuna inanılırdı. Büyük dişbudak ağacı Yggdrasü’in evreni taşıdığı söylenirdi. İki çeşit cin vardı: Biri gün ışığında yaşayan neşeli cinler; öbürleri ise derin, karanlık mağaralarda yaşayan ve yalnızca geceleri dışarı çıkan kara cücelerdi. İskandinavyalılar “Norn” denen ve insanların yazgılarını belir*leyen tuhaf yaratıklara da inanırlardı.
Tanrıların kralı Odin tek gözlüydü. Öbür gözünü akıl çeşmesinden bir bardak su karşılı*ğında vermişti. İskandinav tanrılarının en büyüğü ve güçlüsü Thor’du. Freyr çok sevilen ilkbahar tanrısıydı. Öbür önemli İskandinav tanrıları Odin’in karısı Frigg ile oğlu Balder’di. Bunlar arasında en tuhafı, durmadan tanrılara sataşan Loki’ydi.