Kemalettin Tuğcu

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İstanbul’da doğan Kemalettin Tuğcu, sakat doğduğu için dedesinin Çengelköy’deki köşkünde, toplumdan uzak hazin ve yalnız bir çocukluk dönemi geçirdi. Hiç bir okula gitmediği ve babasının kitaplığında okuduğu çeşitli kitaplar ile kendi kendini yetiştirdi. 13 yaşlarında iken şiirler ve öyküler yazmaya başladı.

1928 yılında Türkiye Yayınevi’ne girerek redaksiyonel çalışmalarda bulundu. 1936 yılında da kuruluşun başına geçerek profesyonel bir şekilde öykülerini yayınlatmaya karar verdi. Kendine branş olarak çocuk edebiyatını seçti. Bütün öykülerinde fakirliği, sefaleti, kendi imkanları ile ayakta durmayı ve başarıyı işledi. 80 sayfayı geçmeyen öyküleri uzun dönem gençliğin elinden düşmeyen kitaplar oldu. Tuğcu’nun Baba Evi gibi bazı eserleri de senaryolaştırılarak televizyon filmlerine konu oldu.

Kemalettin Tugcu’nun babasının iki kez yaralanmış ve emekliye ayrılmış binbaşı olduğu ve annesinin ise çok güzel keman çalan bir ev hanımı olduğu şeklinde bilgiler vardır.

Ödülleri
1995 TÜYAP Özel Ödülü

Eserleri
Büyük Larousse Sözlük Ve Ansiklopedisi’nin (Gelişim Yayınları, 1986) yılı baskısına göre yazarın 300 adetten çok yayınlanmış kitabı vardır.
Üvey Baba
Saadet Borcu
Sokak Köpeği
Küçük Serseri
Doğduğum Ev
Kardeşim Tomris
Komşularımız
Korkunç Yıllar
Küçük Adamlar
Eskici Baba
Taşyürek
Uçurum
Yetim Malı
Altın Bilezik
Ana Hakkı
Benden Sonrakiler
Benim Babam
Ceylanlı Bahçe
Çifte Kumrularla
Çingene Kızı
Çocuk Hırsızları
Çocuklar Adası
Annelerin Çilesi
Deniz Kızı
Eski Bir Masal
Gece Kuşları
Gülçin Abla
Güzel Bir Gün
Oyuncakçı Dede
İçler Acısı
Kız arkadaşım
Kimsesiz Adam
Kolsuz Bebek
Küçük Gazeteci
Mercan Kolye
Mine’nin Arkadaşı
Ninelerin Ninesi
Sakat Çocuk
Son Çocuk
Şehir Çocuğu
Uğurlu Çocuk
Yer Altında Bir Şehir
Yuvadan Uzak
Koruköy’ün Yetimi
Dağdaki Yabancı
Annemin Hikayesi
Yılanlı Bağ
Kuklacı
Siyahlı Kadınlarla

Filmleri
2004 Canım Annem
2000 Üvey Baba
2000 Hırsızın Oğlu
1999 Küçük Besleme
1998 İki Arkadaş
1998 Mercan Kolye
1964 Yüz Karası
1960 Ayşecik