MEKİN ŞAHİN
BUGÜN DE ÖLMEDİM ANNE
"Yüreğimi bir kalkan bilip, sokaklara çıktım
Kahvelerde oturdum, çocuklarla konuştum
Sıkıldım, dertlendim, sevgilimle buluştum
Bugün de ölmedim anne."
Sokaklar karıştığı andan beri tam bağımsız Türkiye isteyenler vatan haini ilan edildi.
Hergün onlarca genç vuruldu. Kimi öldü. Kimi yaralandı.
Evden sokağa, sokaktan eve gelmek yürek ister bir günler oldu.
Bugünde ölmedim anne ifadesi, yaşamın ana temasına dönüştü.
O gün kurşunla vurdular. Bugün açlık ve yoksullukla vuruyorlar.
Dün darbeciler cumhuriyetin en verimli kuşağını yok etti. Bugünde yeni nesli emperyalizmin bilgi darağacına asıyorlar.
Direniş dalgaları ve tam bağımsızTürkiye şiarı eritildi.
Üretimin göbeği dış güçlerin elinde. Ana eksenden çıktı.
Üst yapı kurumları ve eğitim kuşatıldı. Hukuk ve adalet sözde var.
Açlık, sefalet, iş korkusu ve can korkusu yaşamın bir parçası.
Dövizle yükseldik.
Dövizle düştük.
Patlıcan, soğan, patates kriziyle başlayan süreç alım gücünü yerle bir etti.
Hergün eller yürekte, halk yarın ne olacağını bekliyor.
1980 öncesi anne bugünde ölmedim demek, yaşanan gerçeğin altını çizerken; günümüz, bugünde aç kalmadım, işimi kaybetmedim anne gerçeğine dönüştü.
Bir gerçekte:
Keşke eski günlere dönsek düşüncesinin çok yayılmış olmasıdır.
Aç, işsiz, yoksul ve çaresizce yaşamaktansa; hergün ölümle burun buruna yaşamak tercih ediliyor.
Nereden nereye geldik.
İki seçim yaşadık ama hala bugünde ölmedik anne çığlığına yanıt yok. Hala kişilerin iki dudağına bakılıyor. Yaşananları basite almak politikasıyla toplumsal kalkışın doğuşuna set çekiliyor.
68 kuşağı 78 kuşağının doğuşunu hazırladı. 78 kuşağı yeni doğuşu ayağa kaldıramadı.
Halk öndersiz kaldı.
CHP dışında diğer solun halk ilişkileri minimumda.
CHP % 25 dilimini kalıcı olacak biçimde büyütemedi.
Kısaca halk örgütsüz ve öndersiz!
Halk için hak için adalet için ve demokrasi mücadelesi için milletle sokakta buluşalım.
Verecek bir şeyimiz yok.
Yıllarca bizden alınanları geri almak diye derdimiz var.
Tıpkı Mustafa Kemal Atatürk!
"Üstüme bir silah doğruldu sandım Rüzgâr, beline dolandığında bir dalın Korktum güldüm, kendime kızdım
Bugün de ölmedim anne.
Bana böylesi garip duygular
Bilmem niye gelir, nereye gider?
Döndüm işte; acı, yüreğimden beynime sızar
Bugün de ölmedim anne. "
Mekin Şahin