0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bir zamanlar, bir yılan ile yengeç bir derede karşılaşmışlar. Yengeç pek iyi niyetliymiş. Yılanla dostluk kurup iyi geçinmek istiyormuş, yılana karşı hiç de kötü düşüncelere sahip değilmiş; ama yılan bu.. Hiç rahat durur mu? Hep sinsi sinsi düşünceler içerisinde;

– “Bir fırsat bulsam da bu yengeci soksam!” diye düşünürmüş.

Yengeç yılanın sinsi sinsi düşündüğünü görünce:

– “Yahu ne sinsi sinsi düşünüyorsun. Bırak şu kötü huyunu, sen de diğer dostlarına karşı doğru ve emin ol.” diye nasihatlerde bulunmuşsa da yıl hiç oralı olmamış. Yengeç de bakmış ki yılanın söz dinlediği yok. İlk fırsatta gelip onu sokacak, yılanın gece uyumasını beklemiş.

Yılan uyuyunca hemen boğazına bir ısırık atıp yılanı oracıkta öldürüvermiş. Yılan oracıkta boylu boyuna upuzun bir şekilde yattığını görünce;

– “Bu saatten sonra istediğin kadar doğru ol, neye yarar ki! Bir defa öldün artık. Keşke sözlerimi iyice dinleseydin, doğru olmak için çabalasaydın!” demiş.

İşte böyledir, yaşamları boyunca çevresindekilere kötülük edenler, ölüp gittiklerinde herkese iyilik etmiş olurlar ama öldükten sonra bu iyiliğin bir anlamı kalmıyor..