Her yer karanlık, bu şekilde yönümüzü nasıl bulacağız?” demiş. İkisi birlikte düşünmeye koyulmuşlar fakat evin ne tarafta olduğu konusunda bir türlü ortak karara varamamışlar çünkü karanlıkta tüm ağaçlar birbirine benziyormuş. Tam ümitlerini kesmişler ki uzaktan bir geyik görünmüş. Fakat b geyik, normal bir geyik değilmiş. Vücudundaki çizgiler ve yüzündeki noktalar karanlıkta adeta parlıyormuş. Boynuzları kıvrım kıvrımmış ve kocamanmış. Yavaş yavaş kardeşlere doğru yaklaşmış.

Kardeşlerden biri kendini tutamayıp sormuş, “sen de nesin, kimsin böyle?” Geyik cevap vermiş, “Ben büyük kuduyum, size yol göstermeye geldim.” Diğer kardeş sormuş, “Kudu mu? O da nedir?” Kudu anlatmaya başlamış, “Biz kudular, ormanın rehberleriyiz. Her kudu bir ormanda doğar ve doğar doğmaz da orman perileri tarafından kutsanır. Orman perileri, bebek kudulara bir öpücük bağışlar. Bu öpücük ile birlikte kudular, ormanın rehberlerine dönüşürler. Kim ormanda yolunu şaşırırsa, kudular onlara görünür. Eğer bu kişinin kalbi yeterince iyiyse, kişi de kuduyu görür.” Bunun üzerine iki kardeş birbirlerine bakmışlar. İçlerini bir huzur kaplamış çünkü kuduyu görebildikleri için mutlu olmuşlar. Kudu konuşmaya devam etmiş, “Orman perileri, yeni doğan bir kuduyu kutsarken iki elleri ile yüzünü tutarlar. Kuduların yüzündeki bu noktalar, perilerin parmaklarının değdiği yerlerdir. Bu yüzden geceleri, bu beyaz noktalar parlayarak geceye ışık saçar.”

“Peki ya vücudundaki parlak çizgiler?” demiş kardeşlerden biri, “Onlar da mı orman perilerisayesinde?” “Evet.” demiş kudu, “orman perileri, kutsal öpücüklerini verdikten sonra kuduları severek onlara görevlerini fısıldarlar. Parmaklarını yukardan aşağıya doğru, bir köpeği sever gibi gezdirirler. Bu yüzden, perilerin parmaklarının değdiği vücutlarında da gece ışık saçan beyaz çizgiler vardır. Bizler, büyük kulaklarımız ile ormanda yolunu kaybedenlerin sesini duyup onlara rehberlik etmek için orman perileri tarafından görevlendiriliriz.” Kardeşlerin ikisi de hem böyle güzel bir yaratık gördükleri için hem de evin yolunu artık bulabilecekleri için çok mutlu olmuşlar.

“Hadi, beni takip edin demiş büyük kudu, aileniz sizi merak etmiştir.” Kardeşler, karanlıkta ışık saçan kudunun peşinden yürümeye başlamış. Kısa bir süre sonra da ağaçların arasından görünen evlerine ve ailelerine kavuşmuşlar.