Sokaklarda dolaşan kralın karşısına yaşlı bir dede çıkmış. Bu dedenin adı Şifa Dede’ymiş. Bu dede herkese yardım eder, ilaç hazırlar ve hastaları iyileştirmiş. Şifa Dede herkes tarafından çok sevilirmiş ama hiç parası yokmuş. Pazarda dolaşan kralı gören Şifa Dede hemen kralın yanına gitmiş. ‘Sayın kralım benim adım Şifa Dede, herkese şifa veririm, hastaları iyileştiririm ama karnım çok aç lütfen bana yardım edin’ demiş. Kral bu durum karşısında çok sinirlenmiş ve hemen muhafızlarını çağırmış. ‘Bu adamı zindana atın, beni rahatsız etti.’ demiş.

Zindana atılan Şifa Dede çok üzülmüş ama bir gün bu zindandan çıkacağını umut ederek beklemeye başlamış. Şifa Dede’nin yokluğunda ise halk çok hastalanmaya başlamış, çünkü Şifa Dede zindanda olduğu için kimseye ilaç yapamıyormuş.

Zalim kral ise bu hastalıklardan haberi olmadan sarayında yaşamaya devam etmiş, her gün eğlenceler düzenleyen ve çok mutlu olan krala bir gün yardımcısı haber getirmiş. ‘Kralım, halk çok hasta sizden yardım istiyorlar, Şifa Dede’yi zindandan çıkarmalısınız.’ demiş. Kral yine sinirlenmiş ve ‘Ben kralım ve istediğimi yaparım, hastalıklar beni ilgilendirmez.’ deyip yardımcısını saraydan kovmuş.

Gel zaman git zaman kral çok yaşlanmış ve hastalanmış. Çok uzak ülkelerden bir sürü doktor kralı tedavi etmek istemiş ama sonuç nafile, kral hiç iyileşmemiş. Bir gece kralın rüyasına, arşın arşın uzak diyarlardan giren bir peri  ‘Senin hastalığını ancak iyilik otu iyileştirir, bu otun yerini de yalnızca Şifa Dede bilir.’ demiş.  Hemen uykudan uyanan kral, Şifa Dede’yi zindandan çıkartıp yanına çağırmış.‘ Şifa Dede ben çok hastalandım, bir peri rüyama girdi ve iyilik otunun beni iyileştireceğini bu otun yerini de sadece senin bildiğini söyledi, lütfen bana yardım et.’ demiş.