Çocuk istismarının sebepleri nelerdir
Çocuk istismarının sebepleri nelerdir?Çocuğun gelişiminde en temel sorumluluk ebeveynlerin çocuklarına sağlıklı rol ve model olmalarıdır. Eğer bu süreçte aksaklık meydana geliyorsa, karı-koca iletişim çatışmaları içersinde, ilişkilerinde uyum sorunları yaşıyorlarsa ortaya çıkan sorunlar çocukta stres faktörüne yol açmaktadır.
Özellikle ebeveynlerin otoriter-baskıcı, koruyucu-bağımlı tutumları çocuğun özgüvenin gelişiminde, benlik saygısının oluşumunda aksaklık meydana getirecektir. Kendine güvenmeyen, benlik saygısı gelişmemiş çocuk bağımlı ilişkilere açık olabileceği gibi, kişilik patolojisi içersindeki bireyler tarafından ihmal ve istismar gösterilmeye açık hale geleceklerdir.
Çocuğun net, açık olarak duygusal, kişilik ve bedensel sınırlarını belirleyememesi, ebeveynleri tarafından yeterli sevgi görmediği için, ilgi ve sevgiyi kaybetme korkusuyla ya da aile içersinde bağımlı, iç içe ilişkileri yeterli düzeyde mesafenin olmaması neticesinde çocuğun hayır diyememesi sebep olmaktadır.
Çocuğun duygusal, sözel, cinsel istismarı ve şiddetine zemin hazırlayan sağlıksız aile sisteminden kaynaklanmaktadır. Sağlıksız aile sisteminin en temel özelliği, aile üyelerinin bireysel farklılıklarına ve sınırlarına önem vermemeleridir. Çocuğu gelişim sürecinde tanımaya ve anlamaya çalışmak, çocukları öznel bir varlık görmek yerine nesneleştirerek istismar gösterirler.
İstismar eğilimi gösteren kişilerin geçmişte, çocukluk döneminde istismar gördüğünü, istismarın öğrenilen bir davranış olduğunu görüyoruz. Özellikle kişilik, duygusal, sosyalleşme sürecinde sorun yaşayan yeterli düzeyde sağlıklı ilişki kuramayan çocukluk döneminde bir başka kişi tarafında istismar edilmiş birey, kendisinden daha güçsüz, otorite ve baskı kurabileceği cinsel fantezilerini kolayca yaptırabileceği küçük çocuklar üzerinde istismar uygulama eğiliminde olabilir.
Bu tutum temelde kişilik patolojisi ve gelişiminde sorun yaşayan kişilerin davranış problemi göstermesinin bir sonucudur. İstismar eğilimi olan kişi benlik saygısı gelişmediği gibi, kişilik bölünmeleri yaşar. Algı, muhakeme ve değerlendirme yetisini kaybetmiştir. Çocuklar hazlarının nesnesi konumunda algılarlar. Yetişkin partnerlerle eşit düzeyde sağlıklı ilişki kurabilme becerisine sahip olmadıkları için çocukları kolay ilişki kurabilecekleri yanılgısına düşerler. Böylece çocuğun ilgi ve sevgi ihtiyacını kendi duygusal ve cinsel haz arzularını gidermede kullanırlar, bu tutumlarının temelinde kendi eksik, tamamlanmamış sevgi ihtiyaçlarını karşılama ve ego bütünlüğünü oluşturma çabası vardır.
Çocukluğunda istismar edilerek parçalanan ego, yetişkinlik döneminde istismar uygulayarak yeniden inşa edilmektedir. Çocukluğunda travma tize edildikleri için öğrendikleri yöntemle kendi benliği ve bütünlüğünü bir başka çocuğu travma tize ederek tamamlama çabası içersinde istismar ederler.