Lesbos Edebiyatına Örnekler – Demirden Bir Gemi Yapacağım

Demirden bir gemi yapacağım;siyah yelkenler takıp , Yeniden dönesin diye uğraşacağım. Panjurları var mıdır toprağın ya da pencereleri , Görebilirdim nasıl yediğini kurtçukların bedenini. Buğday dolu bir mendil gönderirdim selamlarımla , Vermen için senden haber getirecek olan kuşlara. Ne bitip tükenmez acı , Tanrım acım ne de büyük; Bir mutsuzluk çöküyor yüreğime hiç beklemediğim! Kudurgan bir yılan gibi kayıp gidiyor aklım dağlara; Eğer içten dostlarımsanız , ağlayın acınası durumuma! Bir "ah!" bile çekmeyeceğim , "vah" 'lanmayacağım; Yaşamayan birini görüyorum sende Tanrım , nasıl unutacağım? Ben , şu üzgün kuşum işte; Ağlıyor ağaçlar benim için , acımı anlattığım her yerde! Kim benim acıma sahip çıkar , kim derin üzüntüme; Kim çekmiştir benim gibi içini? Ağaçlar arasında gezindim , ormanlara gittim alıp başımı; Şöyle dedi ağaçlar bana:"Nereye gidiyorsun ey üzgün kalp?" Dedim : "Susun ey ağaçlar , soru sormayın bana!" Söyleseydim çektiklerimi size , üzülürdünüz hepiniz. Charon , birçok üzüntüyle yasa boğdu evimi; Bir ateş var içimde , dağlayan yüreğimi. Tüm doktorlar birleşip , akıl danıştıklarında birbirlerine; Bulamadılar sızlayan kalbime bir çare. Çıplak tepelere vuracağım kendimi , korkunç mağaralara; Yaşarken öldüreceğim kendimi , güneşten yoksun bırakacağım! Varsın yoksun kalsın , parlayan güneşten gözlerim; Çünkü , karanlık ve üzgün gölgelenmiş kalbim! Döktüğüm gözyaşları ıslatıyor toprağı; Bana , halimi soracak sadık bir dostum da yok yanımda. Kalbim papaz cübbesi gibi kara; Dudaklarım da mühürlü , gülmüyorlar baksana! Ağlayın halime , dağlar tepeler!Gözyaşı dökün benim için! Yavrum beni , ben de yavrumu yitirdim. Ey tepeler , çekilin aradan!Ey dostlarım , uzaklaşın! Ateş kavurup yaktı göğsümü , sizi de yakmasın sakın!