ALİ ÇOKYİĞİT
"Hayatımızı kaybettik biz ...
Ben bugün öğrendim ki hayat kaybetmek,
Ölmek demek değilmiş aslında..
Yaşadığın evini,
Balkondaki çiçeğini,
Giydiğin terliğini,
Mutfak masasında hep oturduğun sandalyeni,
Pilav tencereni,
Kahve fincanını,
Çay bardağını
Televizyonun karşısındaki koltuğunu,
Kapısını açtığında buram buram
Ailen kokan yuvanı,
Eşini, dostunu, komşunu, manavını,
Trafikte denk geldiğin tanıdık plaka,
Çarşıda pazarda denk geldiğin komşunu.
Çocukluk arkadaşlarını, yürüdügün yolları...
Bembeyaz bir gecede uyuyup
Simsiyah bir sabaha uyandık biz..
Geçmişimiz yerle bir oldu
Geleceğimiz meçhul..
Haftalık aylık yıllık planlarımız vardı
Şimdi bir saat sonra ne olacak bilmiyoruz..
Çoğumuzun bir evi bile yok artık..
Yıllardır tırnaklarımızla yaptığımız
Yuvalarımız toprak şimdi..
Bizimse evlerimiz gibi bedenimiz ayakta
Ama içimizde ne varsa paramparça..
Hepimiz bir yerlere sığındık
Günü geçirmeye çalışıyoruz..
Hayat kaybetmek ölmek değilmiş,
Ben bugün anladım..
Rabbime şükürler olsun can emanetini almadı,
Var git biraz daha oyalan dedi..
Şimdi yeniden başlayacağız..
Bir oyun ve eğlence olan dünya hayatına
Ve malına dalmadan..."
Yaşadıklarımızı unutmadan...
Unutmadık, unutmayacağız,
Unutturmayacağız...
~ ALİ ÇOKYİĞİT ~
BOKS ANTRENÖRÜ