ADNAN DENİZ
EĞİTİMCİ/YAZAR
Şimdi baba, geçmişin izlerini yeniden yaşamak için gözlerimi yumuyorum. Senin tebessüm dolu yüzünü görüyorum baba. Paylaşmaların geliyor aklıma, bin bir sevinç konduruyorsun yüzlerine kardeşlerimin. Sen ne büyüksün baba, seninle öğreniyorum paylaşmaları. Sen bana hayatı sevmeyi öğretiyorsun, hoşgörüyü öğretiyorsun farkına varmadan.
İşten geliyorsun ellerin dolu dolu. Gözlerin bizleri arıyor avlunun ortasında. Bağrışıyoruz yine baba baba baba
Birden büyütmek isterdin bizi, birden görmek isterdin mürvetimizi. Çekip gitmek miydi sebebin baba. Bir gece kollarıma yaslanarak elveda demek miydi hayata.
Uzak hayallerin vardı, ulaşamadığın.Bizi koyardın hedeflerine. Mutluluk oyunun bizim mutluluğumuzdu biliyorduk baba
Diyemiyorduk Göremedin baba, zaman çekip aldı seni bizden. Ama hiç uzakta değildin baba, tut ki yanı başımızdaydın.
Şimdi öğrettiğin sevgiler var, saygılar var yüreğimizde, gönlümüze bütün dünyayı sığdırdık. Hoşgörü senin bayrağındı baba sağlam burçlarda dalgalanıyor şimdi. Emanetin sağlam ellerde bilesin. Annem kolumuz kanadımız, biz onun gözleriyiz. Sen kanatlarımızsın baba.
Babalar günü kutlanmakta şimdi. Sarmaş dolaş çocuklar babalarıyla. Sen yoksun baba, sen yoksun. Sararmış resimlerin ellerimizde. Gözlerimiz buğulu bir cam gibi. Seni yazıyoruz yüreğimize. Seni unutmadık baba. Resimlerinle avunuyor hisli yüreğimiz.
Senin mekânında dolaşıyoruz. Dillerimizde dualarla. Ne kadar çoğalıyorsun bıraktığın her şeyinle. Ellerimizden tutmuş torunların. Sen görmedin onları baba. Sen duymadın dede sedalarını. Duy baba, duy. Bunlar senin torunların. Babalar gününü kutluyorlar. Görüyorsun biliyorum. Uzak diyarlarda değilsin. Bizi bekliyorsun köşe başlarında. Önüne duruyorsun kötülüklerin. Göklerden gülümseyerek bakan sensin, biliyorum.
Dillerimizde ismin, sana sesleniyoruz gün boyu. Sen her an bizlesin baba, biliyor musun?
Dualarımız senin için baba, dillerimiz isminin nakaratı. Zaman hiç bir şeyi alamadı bizden, sen hala canlı ve dirisin. Seni seviyoruz baba.