ADNAN DENİZ
EĞİTİMCİ/YAZAR
Çocukluğumun geçtiği mahalleye girdiğim anda hatıralarım depreşti.Mahalle daha da köhneleşmiş,top oynadığımiz sokaklar tenhalaşmıştı.Zamanın baştan aşağı elden geçirdiği mahallede tanıdık bir yüz bulmak için adeta herşeye dikkat kesilmiştim. Ama nerde? yaşlılar dünyalarını değiştirmiş,çocuklar büyümüş ve herşey bana yabancı olmuştu.Kimmiş bu diye bana bakanlar,kimsin sen? Sorusunu sormaya bile tenezzül etmemişti.
İnsan ilişkileri baştan aşağı değişmiş,daha dünün gençleri şimdi birer ihtiyar olarak köşelerine çekilmişlerdi.Ama ne çekiliş! Büyütmek için ömürlerini verdikleri çocukları bile çekip gitmişler,hepsini yalnızlığa terk etmişlerdi.
Ne acı şeydir bu bilirmisiniz? Varlıkta yokluğu yaşamak,ümitlerinin bir çırpıda silinmesi gibi.
Siz hiç yaşadınız mı böyle bir şey? İşte öyle bir şeydi durumları.
Tek tek baktım geçtiğim yollara,ilk heyecanları yaşadığım mahalle ortamlarıma.
Yazık! Nasılda değişmişiz hep birlikte,nasıl da kabullenmişiz yok olmayı.
Çocukluğum,ilk gençlik yıllarım,hayallerim,pek muhterem komşularım şimdi hiç yoktular.Bütün kapıların üzerlerini örümcek ağları kaplamış,herkes geçim derdinde,yarasını sarma uğraşında kimisi.
Hani nerde eski komşuluk ilişkileri?
Dağ,tepe evle dolmuş,o gülen yüzler,dostca bakan gözler nerede?
Neden ben eskilerdeyim hala? Neden bu halde bu mahalle?
Yürüdüm çıktım bir baştan bir uca.Babamdan kalan ev şu karşıdaki,şimdi yıkık halde.
Okuduğum okullar aynı,bazen yüzleri boyalı bir halde,bazen yolları yamalı.
Ne değisti bende söyleyin.nerede hayallerim,nerede hoşsohbetli mümtaz şahsiyetler? Nerede dostuk,nerede delifişek haller? Şimdi mahallede evler çökmekte,gitmekte o güzel insanlar birer birer.
Sahi ne oldu bana? Benden neler gitti? Nerede
Benim eski mahalle?