0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İBRAHİM FAİK BAYAV

Kur’an ayetlerini inceleyip Rabb’ın mesajını anlamak isteyen arkadaşım Diyanet’in şu ayeti meallendirmesine itiraz etti:

”Göktekinin sizi yere geçirivermeyeceğinden emin mi oldunuz?” (Mülk: 16)

Birinci itirazı, ‘geçirme’ sözcüğünün Denizli-Uşak şivesiyle kullanılması; İkinci itirazı, göktekinin kim olduğunun açıklanmamış olması. Arkadaşım, açıklanmayan bu ayet mealiyle toplumda Allah’ın gökte olabileceği algısının oluşacağı endişesini taşıyor.

Kur’an ayetlerinin Türkçe mealini yapmak isteyenler, herhalde kendi şivelerini esas alırlar; ‘geçirivermek’ ile ‘geçirmek’ arasında anlam farkı yoktur.

Mülk Suresi’nin 16’ncı ve 17’nci ayetlerinde, önce, gökte olanın yere batırmasından emin oldunuz mu diye soruyor; sonra, yoksa emin mi oldunuz diye muhataplarda şüphe uyandırıyor. Batırılma sebebi olarak, ya yeryüzünde gürültülü bir sarsıntıyı ya da kasırgaya benzer dehşetli bir akımı işaret ediyor.

Bu iki ayeti duyan ya da okuyan toplumlar, -bilgi yetersizliği sebebiyle-, Allah’ın gökte olduğunu sanabilirler. Çünkü ‘‘Kur’an semavi kitap” sözü zihinlere işlenmiştir. O zamanın Arabistanlıları da öyle anlamış olabilirler mi acaba? Lakin, Allah’ın sıfatları ayetler ışığında anlatıldığında, O’nun mekandan münezzah olduğu vurgusu, Allah’ın gökte olduğu gibi bir anlayışa imkan vermeyecektir.

Mülk 16 ve 17’deki ‘men fissemai’ kelimesinin Türkçeye ”gökte olanın…” şeklinde çevrilmesi doğru. İlim sahibi kişi bunun detayına girer, ifadenin ardındaki sırrı açığa çıkarır. Acaba, gökte olandan kasıt, Kadir Suresi’nin 4’ncü ayetinde de gösterilen melekler ve ruh mudur?

”Em emintüm men fissemai” kelimesindeki ‘men’ canlı-diri varlığa işaret ediyor. Sema sözcüğünden ise, Dünya’yı çevreleyen beş katmanlı atmosfer tabakası anlaşılmalıdır. Bin 400 yıl öncesinin insanları, yeryüzüne en yakın troposfer tabakasıyla ilişkili olduklarından bu tabakada sadece kuşları görmüşlerdir. Zaten Mülk 19’daki vurgu da kuş cinsine. Kuş cinsi için, ‘men fissemai’ denebilir. Halbuki kuşların toplumları yerin dibine geçirici güçlerinin olması muhaldir. Lakin Fil Suresi’ni de öğrenmişlerdir o zamanın Arabistanlıları. Adına ‘Ebabil’ denen sürüler halindeki kuşların, Kabe’ye fillerle saldıran zalim ordusunu hezimete uğrattığı hikayesi dilden dile dolaşmıştır. Belki ayetteki ‘men’ zamirinden o gibi kuşlar olabileceği tahmin edilebilir. Var olup da o zamanın toplumlarına görünmemesi de muhaldir. Troposfer katmanında görünen kuşlarda öyle bir güç olmayacağı düşünülürse, gökte kuşları vazifelendiren Yaratıcı’nın olabileceği -ilimsiz kişilerin- aklına gelecektir. Ama dedik ya, Allah’ın mekandan münezzeh olduğu bilgisi edinildiğinde, bu ayetten o anlamı çıkarmak isteyen korkup dilini tutar.

Peki, Mülk 16 ve 17’deki ‘men fissemai’ kelimesinden, gökte, gerçekten kasırga veya  yeryüzünde sarsıntı oluşturarak toplumları yerin dibine batırma gücü bulunan canlı bulunmaz mı?

Günümüzün teknolojik gelişmelerinden haberdar olanlar gökte öyle güce sahip canlılar olabileceğini anlarlar. Öyle canlılar, yeryüzünü gürültülerle sarsabilirler, toplumları yerin dibine geçirebilirler. O canlılar, kasırga da oluşturabilirler; insanlardan hayvanlara ve ağaçlara kadar tüm varlıkları yakabilirler.

İkinci Dünya savaşı sırasında, ebabil kuşları misali havada görünen tayyarelerin Avrupa’nın üzerine bombaları döktüğü hatıra getirilsin. O uçakları gören hiç kimse, enkaz altında kalmayacağından emin olmamıştır. ‘Men’ zamirinin karşılığır o uçakların içinde bulunan pilot ve mühendis. Japonya üzerine iki atom bombası bırakıp dehşetli kasırga oluştuan pilotlar da ‘men’ zamirinin karşılığıdır. O dev uçağı tepelerinde gören Japonlar da radyasyon kasırgasından erimeyeceklerinden emin olmamışlardır. Aleyküm hâsıben kelimesindeki ‘hâsıb’ sert cisim atan kimseyi gösterir. Ayetteki ’emin misiniz” sözü tecelli etmiş, hakka ve hukuka riayetsizliğin cezası Avrupa’da ve Japonya’da gerçekleşmiştir.

Bilmek isteme okumaya… okuma tefekküre dönüştüğünde, Kur’an ayetleri anlaşılır olur.