ORHAN AFACAN ŞİİRLERİ
Hayat Treni
Küçücük, aciz mi,aciz bu seni
Ekledi katarına Hayat Treni.
İlk çığlığın oldu acı sireni
Sefer hazırlığında Hayat Treni.
Ana rahmi, dünya ya ilk istasyon.
İlk giyindiklerin küçük atlet, don.
Bazen çocuk iken sefer olur son
Başkası alır boşalan yerini.
Gururlandırır ann-ne, babb-ba demen.
En büyük meraktır kime benzemen.
Tay, taya dönünce o emeklemen
“”Startını almıştır”” hayat serüveni.
Büyürsün ev içinde düşe kalka.
Gülücüklerin artık peş peşe halka.
Karşılaşman olur sık, sık yasakla.
Alış, öğren, uygula disiplini.
Bir yarış demektir okul yılları.
Çalış, başar nakavt et hep akılları.
Yakut, elmas yap, yap ki çakılları
Geliştir, kalkındır güzel ülkeni.
Bilgi, karakterin sana debriyaj.
Gaza basman için sanma avantaj.
Nefesin yolunda zikzakla, viraj
Elinin altında sabır fireni.
Annenin şefkati, baba desteği
Ömrünün tükenmez olan serveti.
Kur gönlünde sana ait devleti
Kaptırma krallığa kendini.
‘’Bir daha gelemem’’ deyip dünyaya
Dalıp kalma sakın zevki sefaya.
Yakışır bir ümmet ol Mustafa’ya
Canından da çok sev Vatanı, dini.
Sosyal devam eder hayat genelde
Elbette olacak biri özelde.
Her şey yerindeyken olsa güzelde
Kaptırma ümitsiz aşka kalbini.
Ölüm Durağında acildir duruş.
Dilin susar, göreyim de konuş.
Soğuyan tenine boş her dokunuş
Dikmişsin bir noktaya gözlerini.
Ölüm geliverir bazen ansızın.
Varmış, yokmuş hiç mühim değil sızın.
Ölümden Korkusu çok imansızın
Tevhit ile aç Tevhit Kilidini.
Yumurta ikizi doğumla, ölüm
Yaşamak arada sıkışmış bölüm.
‘’Önemsizdir ‘’deme burada rolüm
Yargısız infaz edersin kendini.
Her gün iyi huylar edinmelisin.
Hakkına düşenle yetinmelisin.
Topluluk halinde seferidesin.
Hırsına kapılım aşma haddini.
Ecel lokomotif, nefes makinist
Ray değil yol, kayganmı kaygan bir pist.
Mücadeleden kaçınmaz idealist
Bilgilerle kuvvetlendir azmini.
Herkesin en sonu şahsına ait.
İndir, bindir için bu yol müsait.
Rehavete kapılıp olma lakayt
Çaresizlik doldurur o ellerini
Sorgulama asla Ol-Öl hükmünü
Azaltırsın omzundaki yükünü
Hayat olarak say, yaşanan günü.
Amentü şerhinde zapt et yerini.
Ömründe her on yıl bir ara durak.
Eksiği, yanlışı telafiye bak.
Tamamla yolunu huzur bularak
Birer bahar geçir dört mevsimini
Göbek adın, ismin kondu ezanla
Değerini anlarsın zamanla.
Yetişmelisin ilimle irfanla.
Unutma Rabbini, peygamberini.
Yaşadıkça öğrenilir bil hayat.—
İtici gücündür her bir nasihat.
Bilgiler tecrübene eder refakat
Geliştir fikrini,karakterini.
Aklından çıkmasın ölüm korkusu
Düğüm, düğüm olsun boğazında su.
“””Dünya, ahiret için””” hayat kodu bu.
Hesapsız sanma arza gelişini.
Hayaller, arzular ölümle bitti.-
Ölüm çığlığını kimler işitti.?
Doğum, ölüm herkes için eşitti
Gücün varsa dinleme ‘’ÖL’’ emrini.
İZMİR-10.10.2013
Orhan Afacan