ORHAN AFACAN ŞİİRLERİ
Terörist'e Ağlamam, ağlayamam
Molotof elinde, maske yüzünde
Okulu yakacak ilk hamlesinde.
Güç bulur canavar ruhu hüzünde
Modern Neron okul içerisinde.
Anne, baba evde mutlu, huzurlu
Okulda diye, çocuk sınıfta.
Öğrettiğiyle öğretmen gururlu
Çocuklar sevinçten uçuk sınıfta.
Yeni eğitim yılı, yeni hayat
Birde ile atanan yeni görevli..
Ezber bozdurdu verdiği beyanat
Memurdan farklı siyasetçi hali.
Ağlamak insanlıkmış teröriste
Ağlamayan kişiye, ne dersen de..
Tutulmuş akılla, vicdan bu histe
Ağlamak az; uğruna can ver, sende.
Görevin teröristle mücadele
Ne diyeceksin göreve gidene.?
O, seni öldürsün sen bir dur hele
“Şehit” der misin, görevde ölene..?
Terörist tutuldu, enterne eyle
İstihbarat jargonu ellerinde.
Devletsin, yetkilisin bundan böyle
Bu testi kırılır bir dahakinde..
Sonradan öğrendim öz geçmişini
Hatırlattı mesleki çok anımı.
Duyunca haine iç çekişini
Kalmamış şahsında polis tanımı.
Öğretmenden gelen bir müdahale
Dönmedi sınıflar alev topuna.
Nasıl getirilmiş gençler bu hale
Ağlamak, sevinmek, ne lazım buna..?
Küçük görünümde büyük cesaret
Tabanına kuvvet, eylem yerine.
Göz perdeli, kalp öfkeye esaret
Molotof elinde kalem yerine..
Eylemde adamdır, çocuk yargıda
Ceza indiriminde ajitasyon.
Yüzünde utanca, poşu sargıda
Eylemden tesirli halkta sansasyon.
Dağda değil terörist, evde ölse
Üzülmem, ağlamam, ağlayamam.
Öz eleştiri denilen özelse
İnsanlığı böyle kıyaslayamam.
Anında değişir Gündem Ülkemde.
Oluşturulmak istenen bir kaos.
Sabrım, metanetim tecrübemde
Her girişimin sonu hep çıkar fos.