RECEP ÇAĞLAR (MERHUM) ALLAH RAHMET EYLESİN
Şair Abdurrahim KARAKOÇ diyor ki;
“Et, kemik, kan mevcut durur mevtada,
Öldüren ne niye öldün de hele”
Türkiye Cumhuriyeti devleti büyük devlet, Anadolu bereketli topraklar diye bilinir herkes tarafından, ancak insanı aç, sefil, çöplüklerden ekmek seçen insanların bulunduğu, çalıştığı halde hakkını değil, takdir edilen ücretini alamayan, haksızlıkları düzeltecek bir mercisi bulunmayan bir diyardır.
Bütün bunların altında yatan sebebin sevgi eksikliğidir. Sevgi kelimesi cihanı içerisine alacak kadar iri bir kelimeyken onu küçülte, küçülte sadece karşı cinse söylenen, Söylediğimizde de yüzümüz kızaran bir kelime haline getirmişiz. Hele günümüzde ”seni seviyorum” şeklinde bile kullanılmamaya başladı. Arzu ve istekler direk söylenir oldu ve ona bile gerek kalmadı.
Oysa şanlı mazimize baktığımızda; Sevgi ve saygının önde tutulduğu dönemde her yönden gelişmiş, sosyal dilimler arasındaki farkı sıfır noktasına yaklaştırmışız.
Günümüzde ise; İşçi işvereni, işveren işçiyi, memur amiri, amir memuru, Esnaf müşteriyi, müşteri esnafı, öğretmen öğrenciyi, öğrenci öğretmeni, Hâkim adaleti, adalet hâkimi vb. Sevmemektedir. Niye sevmeyeyim den niye seveyim ki ye geçmişiz. Sevgi olmayınca işler rayında gitmemektedir. Yukarıda izaha çalıştıklarım biri birinin varlık sebebi, misyonudur.İnsanlar misyonunu sorgulamalı,Bulundukları yerde var oluş sebebini iyi anlamalıdır.SevgiliPeygamberimizde ”Birbirinizi sevmedikçe mümin,mümin olmadıkça da cennete giremezsiniz.” buyurmaktadır.
Bu necip milletin evlatlarını bu çöküşten kurtarmak için sevgi tohumları ekilip, boy, boy sevgi ağaçları yetiştirilmeli. Sevgi ağaçlarının kökü sınırlarımızı aşıp, bölgemizi, bölgemizi aşıp dünyayı sarmalıdır ki; İnsanlık felaha erişsin. Yunus Emre’nin dediği gibi ”Yaratandan dolayı ”sevmeliyiz. Küçülmüş olan sevgi kelimesini her geçen gün kar topu gibi yuvarlayarak büyütmeliyiz.Başka şekilde bu çöküşten çıkış yolumuz yoktur.
Şu halede bizde eksik olan sadece sevgi eksikliğidir.Başka bir eksikliğimiz mevcut değildir.
Asrın Dede Korkut’u bu hususu şu şekilde ne güzel izah etmiştir.
Olmamalı Türk’ün Türk’ten şüphesi,
Yol olmalı aşk dağının tepesi,
Her kulağa birer sevgi küpesi,
Takmayınca bu memleket düzelmez